Drukarka laserowa to rodzaj drukarki, która w procesie drukowania wykorzystuje jednostkę optyczną, potocznie nazywaną laserem. Drukarki takie charakteryzują się bardzo szybką pracą oraz wysoką jakością wydruku, który nie rozmywa się pod wpływem wody. W drukarce laserowej możemy wyróżnić trzy podstawowe zespoły, z których jest ona zbudowana. Są to:

  •    zespół elektroniki i przetwarzania danych. Jego głównym zadaniem jest przetwarzanie informacji binarnych, otrzymywanych z komputera przez odpowiednie łącze (w postaci tekstów i grafik) na polecenia sterowania pracą lasera,
  •    zespół „zaczernienia papieru”. Jak sama nazwa wskazuje jest to zespół odpowiedzialny za tworzenie wydruku. Zawarty jest on zazwyczaj w wymienialnej jednostce nazywanej kartridżem z tonerem, lub po prostu tonerem,
  •    mechaniczny zespół podawania oraz transportowania papieru. Zadaniem zespołu jest pobieranie papieru z zasobnika oraz sprawne przekazywanie go wewnątrz drukarki w procesie tworzenia wydruku oraz jego utrwalania.

 W artykule tym skupimy się jednak tylko i wyłącznie na zasadzie działania samego tonera do drukarki laserowej. Proces wydruku rozpoczynamy więc już po przesłaniu danych z komputera i przekonwertowaniu ich przez zespół elektroniki drukarki. Wykonanie wydruku składa się zatem z następujących etapów. ładowanie elektrostatyczne powierzchni bębna światłoczułego przy pomocy elektrody ładującej (Primary Charge Roller), znajdującej się najczęściej wewnątrz tonera.

 Bęben światłoczuły (OPC drum) to natomiast centralny element każdego tonera laserowego. Stanowi on jego oś i wykonuje w nim najważniejsze zadanie. Uszkodzenia jednostki bębna OPC są najczęściej uszkodzeniami mechanicznymi, powstającymi na przykład na skutek zużycia w wyniku kontaktu z innymi elementami, zwłaszcza z listwą czyszcząca (Wiperblade). Naświetlanie powierzchni bębna światłoczułego przy pomocy lasera lub jednostki LED (złożonej z odpowiedniego układu diod LED) sterowanych mikroprocesorem drukarki. Naświetlaniu ulegają odpowiednie, zaprogramowane miejsce bębna, naładowanego elektrostatycznie. Naświetlanie laserem powoduje zmianę ładunku elektrostatycznego na przeciwny, w efekcie czego powstaje na bębnie obraz gotowej strony, wstępnie tylko w formie elektrostatycznej, przeniesienie toneru na powierzchnię bębna światłoczułego.

 Bęben światłoczuły w procesie dalszego obrotu wchodzi w kontakt z wałkiem magnetycznym, dzięki któremu następuje przeniesienie toneru. Materiał barwiący przylega tylko do miejsc naświetlonych przez laser. Obraz elektrostatyczny utworzony na bębnie światłoczułym zostaje zatem pokryty tonerem i staje się widoczny nawet gołym okiem. Toner, czyli proszek barwiący, to skomplikowana substancja chemiczna, w uproszczeniu jest on mieszaniną cząstek transportujących ładunki elektrostatyczne (żelazo) i cząstek czerniących papier (sadza). Zadaniem wałka magnetycznego (Mag Roller) jest natomiast przejmowanie tonera ze zbiornika oraz nadawanie mu odpowiedniego ładunku elektrostatycznego, dzięki któremu przylega on do odpowiednich (odwrotnie naładowanych przez laser) miejsc na bębnie światłoczułym. Na styku pomiędzy zbiornikiem toneru a wałkiem magnetycznym znajduje się kolejny niezwykle ważny element, czyli listwa podająca (Doctorblade). To od niej zależy ilość toneru podawanego na wałek magnetyczny oraz jego równomierne rozprowadzanie,przeniesienie toneru na powierzchnię papieru. Dalszy obrót bębna światłoczułego powoduje kontakt pokrytego tonerem bębna z papierem lub innym materiałem, na którym następuje wydruk. Elektroda rozładowująca umieszczona pomiędzy bębnem światłoczułym i materiałem, na którym dokonywany jest wydruk powoduje przeniesienie (opadnięcie) toneru na materiał drukowalny. W tym momencie toner nie jest jeszcze trwale związany z papierem, więc potrząśnięcie nim, spowodowałoby zniszczenie wydruku, czyszczenie bębna światłoczułego następuje po oddaniu przenoszonego tonera na materiał drukowalny. Bęben OPC obracając się wchodzi w kontakt z listwą czyszczącą (Wiper blade). Jej zadaniem jest usuwanie z powierzchni bębna pozostawionych resztek tonera, które gromadzone są następnie w specjalnie do tego przeznaczonym miejscu, zwanym „śmietnikiem” (Waste bin). Po oczyszczeniu bęben światłoczuły dochodzi do elektrody ładującej i cykl pracy zaczyna się od początku.

 Zafixowanie toneru jest ostatnim etapem druku laserowego. Polega na utrwaleniu tonera na papierze poprzez odpowiednią obróbkę termiczną, zwykle oznacza to przejście kartki lub innego materiału drukowalnego pomiędzy wałkiem grzewczym a wałkiem dociskowym. Dzięki temu toner wtapia się w papier, co wpływa oczywiście na dużą jakoś, jak i trwałość wydruku.

 W drukarkach laserowych rozróżniamy, ze względu na budowę, dwa rodzaje kardrigde’ów:

  •  Toner (typ 1), w ich obudowie zainstalowane są następujące komponenty:

      – listwa podająca (Doctorblade),
      – wałek magnetyczny (Mag Roller),
      – elektroda ładująca (PCR),
      – bęben światłoczuły (OPC),
      – listwa czyszcząca (Wiper blade).

  Oprócz powyższych elementów w kasecie tonera znajduje się odpowiednia komora, w której znajduje się toner. W procesie jego regeneracji do tej właśnie komory dosypywany jest toner.

  •  Toner (typ 2) z zainstalowanym Toner-Kit. W jego skład wchodzą te same komponenty, co w przypadku pierwszego typu tonera, czyli:

      – listwa podająca (Doctorblade),
      – wałek magnetyczny (Mag Roller),
      – elektroda ładująca (PCR),
      – bęben światłoczuły (OPC),
      – listwa czyszcząca (Wiper blade).

 Oprócz powyższych elementów w kasecie tonera znajduje się odpowiednie miejsce na instalację Toner-Kit’a, czyli tuby z tonerem oraz zainstalowaną plombą, która zrywana jest przed instalacją komponentu w kasecie. Zasadnicza różnica pomiędzy dwoma omawianymi typami tonerów jest taka, że w tonerze typ 1 toner (proszek) dosypujemy do odpowiedniej komory w kasecie, natomiast w tonerze typ 2 toner (proszek) jest on podawany z Toner-Kitem do modułu kasety.